نامه ای به بانوی خوبان

هو المحبوب....

 بانو...

بانوی خوبان....

بانوی پاک دلان و پاک دستان و پاک رویان...

 قلبم هزار تکه شد وقتی که درک کردم مصیبتت را... 

وقلبم...و دلم...

 هزاران بار آه شد وآه شد و آه... 

ای کاش...! 

ای کاش در خم می شد از ورود تو و آتش گلستان... 

ای کاش میخ ها نرم می شدند و چون شاخه های گل..رقصان و پای کوبان.... بر سر و سینه ات می ریختند... 

ای کاش و ای کاش و ای کاش...

ای کاش زمین دهان باز می کرد و راز دل می گفت... 

ای کاش تو را ...و تورا... نشانمان می داد... 

تا به پا بوسی ات رهسپار دیار ها می شدیم..

ای کاش پیدای پنهانت..... 

پاره ی تنت....

 رخ نشانمان می داد... 

و با یک اشاره ...

تو را...

و تو را....نشانمان می داد.... و

به راستی که ... 

از او به یک اشاره .... از ما به سر دویدن....

به امید ظهور مولای همیشه حاضر و منتظرمون... اللهم عجل لولیک الفرج...